?بخش نخست:
گستره کنونی ایران وامدار فردوسی است
نوربخش احمدزاده پژوهشگر و روایتگر میهنی شاهنامه باپیوند شاهکار فردوسی برمیهن دوستی ایرانی گفت:اگر شاهنامه نبود،پیشینه ایران راه دیگری می رفت و امروز گستره ی به نام ایران نمی ماند،به همین شوند ما وامدار فردوسی هستیم و او سخنگوی پیروزی نیکی بر بدی است.
وی باپیوند به شیوه سرایش در زبان پارسی و دیگر کشورها می گوید:در فرهنگ های دیگر سرایش را برای شیرینی آنی و هنری می خواننداما در سروده های سرایندگان بزرگ پارسی گوی می آموزیم که بوده ایم و در جهان امروز باید چگونه رفتار کنیم.این پژوهشگر ادبی افزود: سروده های پارسی برایند پختگی پیوسته نژاد ایرانی در سرزمین پر چالش و…جنگ خیز ایران بوده و مردمان ایرانی زبان سرایندگان را به نام یک سپر و پدافند بر خود پوشانده است.احمدزاده همچنین درباره ساختار سینمایی ونمایشی شاهنامه افزود:باسپری شدن بیش از یک سده ازپیشینه آفرینش سینما،امابیش ازهزار سال پیش، فردوسی درسرودن شاهنامه از شگرد هایی سود برده است که همانندی زیادی به دکوپاژ یک فیلمنامه دارد.چهره پردازیِ و نشان دادن کنش و واکنش شاهنامه از ویژگی های شاهنامه است که درجای جای آن به چشم می خورد.این شاهنامه پژوه باپیوندبه روانشناسی شایسته چهره ها در شاهنامه گفت:شاهنامه سرشار از داستان های دیدنی،چهره های استوار و جایگاههای دراماتیک (اندوه انگیز)و پرکشش است که با داشتن نماد ایرانی، نمونه هایی برای خوانشگر جهانی است.
وی یادآور شد: شاهنامه نسک جهانی و با پیامی جهانی است که باید برای بیننده جهانی بازخوانی شود.در این یک سده، درکشورهای گوناگون، فیلمسازان و کارگردانان دوستداران به ادبیات میهنی، به شیوه رودرو،وبا برداشت آزاد و..از حماسه های میهنی خود سود برده اند اما در ایران کمتر با آنها روبرو بوده ایم و شوربختانه سینمای امروزی ماپیوندی با گنجینه های پرمایه داستان های میهنی و فرهنگی ادبی نداشته است.
کاری از گروه فرهنگ و ادب پس از باران به کوشش دبیر گروه پارسی محمد ابولیان نوروزی
ادامه دارد…