از سوی کانون ادبی راوی گیلان برگزار شد؛ روایتی جاودانه از زنان عاشورایی در ادبیات داستانی

از سوی کانون ادبی راوی گیلان برگزار شد؛
روایتی جاودانه از زنان عاشورایی در ادبیات داستانی

به همت کانون ادبی راوی گیلان نشستی با موضوع زنان عاشورایی در ادبیات داستانی برگزار شد.
این جلسه با هدف بررسی و شناخت نقش زنان در واقعه عاشورا و روایتگری آن ها، با حضور جمعی از بانوان نویسنده استان گیلان در سالن جلسات حوزه هنری انقلاب اسلامی استان گیلان برگزار شد.
هاجر تحریری نیک صفت مدیر مجمع خیرین استان گیلان بابیان اینکه در دنیای کنونی با وجود تنوع رسانه ها باید با روش های گوناگون و به گونه‌ای با مخاطب صحبت کرد که در او نفوذ و تاثیر کافی داشته باشد، افزود: فعالیت در این زمینه در راستای جهاد تبیین قرار می گیرد که حضرت آیت الله خامنه ای بر آن تاکید دارند، و توجه ایشان به بحث فرهنگ و تقابل در برابر فرهنگ غربی که در قالب تهاجم فرهنگی و شبیخون فرهنگی در سال های گذشته هم تکرار شده، التزام توجه و تلاش بیشتر در این زمینه را خاطر نشان می کند.

مدیر مجمع خیرین استان گیلان گفت: در میان تمام زنان نقش آفرین در واقعه عاشورا می توانیم اشاره ای به حضرت سکینه، دختر امام حسین(ع) داشته باشیم. این بانوی گرانقدر که اسمشان امینه یا آمنه بود و لقبشان سکینه، در واقعه عاشورا بر اساس نقل ها ۱۰ ، ۱۵ یا ۲۰ ساله بوده و دارای جمال ظاهری و باطنی بودند، ایشان خواهر حضرت علی اصغر می باشند.

عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد رشت ادامه داد: با بررسی ویژگی های حضرت سکینه می توانیم دریابیم که چرا امام حسین (ع) به ایشان علاقه ی ویژه ای داشتند.

وی افزود: از بارزترین ویژگی های ایشان می توان به سیر معنوی که داشتند اشاره کرد که امام حسین (ع) درباره ی ایشان می فرمایند: او غالبا غرق جلال و جمال الهی است.

تحریری نیک صفت ادامه داد: حضرت سکینه با پسر عموی خود عبدالله اکبر بن الحسن (ع) ازدواج کردند و همسر ایشان هم در واقعه عاشورا به شهادت رسیدند. حضرت سکینه زمانی که پدر بزرگوارشان راهی میدان نبرد می شدند بسیار بی تاب و گریان بودند. امام حسین (ع) ایشان را در آغوش گرفتند و فرمودند: “وقتی مرا کشتند تو شایسته ترینی که بر مزارم بنشینی و برایم گریه کنی ای بهترین زنان”. این جمله امام حسین (ع) ضمن بیان جایگاه ویژه حضرت سکینه به ارزش گریستن بر امام حسین (ع) نیز اشاره دارد.

رئیس اسبق پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش ادامه داد: حضرت سکینه آنقدر سیر معنوی را در سنین کم پیموده بودند که در همان سن ۱۰ یا ۱۵ سالگی به مقام مکاشفه رسیدند. بعد از شهادت پدر بزرگوارشان آنقدر بر پیکر ایشان گریستند که از ضرب سیلی دشمنان بی هوش شدند و هنگامی که به هوش آمدند در حالت مکاشفه امام حسین (ع) را ملاقات کردند که سرودند: ای شیعیان من هر گاه آب گوارایی نوشیدید مرا یاد کنید و هر گاه از غریب و شهیدی شنیدید برای من نوحه کنید.

تحریری نیک صفت افزود: از ویژگی های دیگر حضرت سکینه می توان به روایتگری ایشان از واقعه عاشورا و پاسخ های صحیح و به جای ایشان در مقابل سخنان شبهه افکنانه ی یزید اشاره کرد. همچنین پشتوانه ی غنی معرفتی ایشان، دغدغه مندی نسبت به مساله حجاب حتی در اسارت و توانمندی بی نظیرشان در سرودن اشعاری درباره وقایع عاشورا از ویژگی های ایشان می باشد.
در پایان این نشست، سه نفر از اعضای کانون ادبی راوی به بیان مطالبی پرداختند.

مدنی به معرفی دو کتاب با عنوان “بانوی اندلس” از سید محمدصادق مصباح موسوی و “بانوان محدث شیعه” از سید طیبه موسوی، بیان کرد نگاهی به پیشینه ی تاریخی زنان از عصر جاهلیت تا عصر رسالت و زمامداری اهل بیت حاکی از آن است که زنان موقعیت اجتماعی و نفوذ در اجتماع را وامدار انقلاب پیامبر هستند. انقلابی که زن و مرد را در دو کفه ی ترازو قرار داد.

شبرنگ با معرفی عایشه عبدالرحمن معروف به بنت الشاطی، نویسنده و پژوهشگر مصری به بررسی اجمالی آثار وی همچون کتاب “زینب بانوی قهرمان کربلا” و همچنین مطرح شدن مباحثی حول محور ایده های تاریخی و لزوم کاربرد آن در روایت داستانی پرداخت.

سلیمانی به بررسی نقش حضرت زینب و مادر حضرت قاسم از جنبه ی مادرانی که برای شهادت فرزندانشان راهکار به آن ها نشان می دادند و بر شهادتشان اشتیاق داشتند پرداخت.

کانون ادبی راوی در آذر ماه ۱۳۹۹ با حضور جمعی از بانوان مستعد و توانمند گیلانی در عرصه نویسندگی کار خود را آغار کرد و تا کنون چاپ کتاب، برگزیده شدن در جشنواره های گوناگون کشوری، انتشار داستان های کوتاه در مجلات معتبر سراسری و برگزاری نشست های نقد کتاب بخشی از فعالیت های آن می باشد.